NAZWA
Nazwa karate kyokushin pochodzi od japońskich słów:
kara– pusta
te- pięść/ ręka
kyoku– biegun, ekstremum, najwyższa ranga;
shin- prawda, prawdziwość, rzeczywistość.
Słowo „kyokushin” tłumaczone jest najczęściej jako ekstremum prawdy, dążenie do poznania prawdy, zaś nazwa Kyoku-shin-kai oznacza stowarzyszenie na rzecz poznania ostatecznej (najwyższej) prawdy. W wolnym tłumaczeniu również droga ku prawdzie.
HISTORIA
Założycielem stylu był urodzony 27 lipca 1923, Koreańczyk, Choi Yeong-Eui, który po przybyciu do Japonii przybrał imię Masutatsu Oyama.
Stworzona przez niego Międzynarodowa Organizacja Karate Kyokushin-kaikan (International Karate Organization Kyokushin-kaikan, w skrócie IKO) była do momentu jego śmierci w 1994 r. największą organizacją sztuk walki na świecie. Po śmierci Masutatsu Oyamy ogłoszono, że na mocy testamentu sukcesorem zmarłego i nowym liderem światowego kyokushin jest Akiyoshi Shokei Matsui.
Nie wszyscy uczniowie uznali sukcesora za godnego następcę Masutatsu Oyamy, w związku z czym w latach 1994-2004 następowały kolejne rozłamy w IKO. Kolejni uczniowie Ōyamy obwoływali się jego sukcesorami i otwierali kolejne Międzynarodowe Organizacje Kyokushin-kaikan Karate uznając jednocześnie siebie za tych właściwych sukcesorów legendarnego twórcy stylu. W ten sposób powstawały kolejne IKO 2, 3, 4, 5 itd.
Nie bez znaczenia dla podziałów w środowisku kyokushin pozostał fakt, że sukcesor Masutatsu Oyamy zarejestrował International Karate Organization Kyokushin-kaikan jako własne przedsiębiorstwo w Stanach Zjednoczonych. Uczynił to jednocześnie rejestrując nazwy: Kyokushin, Kyokushin-kaikan, Kancho Kyokushin oraz znaki stylu: kanji i kanku jako swoje własne znaki towarowe. Na mocy udzielonych praw do znaków towarowych Shokei Matsui pozbawił możliwości używania tychże znaków i nazw część reprezentantów innych IKO lub też zmusił ich do wybrania innych oznaczeń.
Istotnym dla przyszłości stylu okazał się spór sądowy, jaki toczył Akiyoshi Shokei Matsui z rodziną zmarłego Masutatsu Oyamy. Ostatecznie system sądowniczy w Japonii uznał zasadność roszczenia rodziny Oyama o przywrócenie im wszelkich praw do własności intelektualnej Masutatsu Oyamy, w tym do stworzonego przez niego stylu karate. Sąd w Tokio uznał rzekomy testament mistrza Oyamy za ewidentnie sfałszowany i przez to od początku nieważny. Ponieważ różne organizacje Kyokushin nadal posługiwały się skrótem „IKO”, po procesie przyjęto ich numerację: IKO1, IKO2, IKO3 itd. Rodzina twórcy stylu, chcąc podkreślić swoje prawa do dziedzictwa posługuje się dla odróżnienia nazwą IKO Sosai (Sosai- twórca) Group. Obecnie istnieje więc wiele mniejszych od pierwotnego IKO organizacji.
TRENING
Trening karate kyokushin opiera się głównie na poniższych elementach:
- kihon – techniki podstawowe. Kihon ma na celu nauczenie adepta sztuki karate prawidłowej techniki uderzeń, kopnięć oraz bloków. W trakcie kihon ćwiczący stoją w rzędach w kolejności posiadanych stopni. Techniki wykonuje się po podaniu komendy przez prowadzącego ćwiczenia.
- ido geiko – poruszanie się, połączenie pozycji z techniką.
- kata – formalne układy obrony i ataku. Kata są tradycyjnym sposobem przekazywania wiedzy o karate. W średniowiecznej Okinawie, skąd wywodzi się karate, wprowadzono przepis zabraniający chłopom posiadania wszelkiej broni – nawet noży i siekier, zabroniono także uprawiania sztuk walki. W celu obrony, Okinawczycy wymyślali więc różne układy walki, czyli kata, które umożliwiały ćwiczenie w samotności (w obawie przed donosicielami). Kata wykonuje się podobnie jak kihon – w rzędach, według posiadanych stopni, po komendzie prowadzącego ćwiczenia.
- kumite – wolna walka. Kumite jest kwintesencją kyokushin karate. Masutatsu Oyama twierdził, że karate bez walki jest tylko tańcem. W trosce o zdrowie ćwiczących w trakcie walk sportowych wyłączono możliwość ataku na kolana, kręgosłup czy głowę (na głowę można stosować większość technik nożnych z wyłączeniem technik frontalnych).
Ostatecznym celem treningu karate jest rozwój duchowy ćwiczącego. Dokonuje się on poprzez wymagające ćwiczenia fizyczne – w trakcie treningu adept karate pokonuje swoją słabość, nieśmiałość i niezdecydowanie, dzięki temu może stać się lepszym człowiekiem. Każdy adept kyokushin karate powinien znać przysięgę (dojo kun) oraz etykietę dojo, czyli zasady, według których adepci powinni postępować.
SYSTEM PASÓW
STOPNIE MISTRZOWSKIE (DAN)
- czarny pas ze złotym pagonem – 1 dan
- czarny pas z dwoma złotymi pagonami – 2 dan
- czarny pas z trzema złotymi pagonami – 3 dan itd. aż do 10 dan
W Polsce posiadacz wyższego pasa nosi miano Sempai, posiadacz czarnego pasa nosi miano Sensei, a od 5 dana wzwyż Shihan.
Według nomenklatury japońskiej, Senpai to zawodnicy posiadający 1-2 dan, Sensei to ćwiczący 3-4 dan, zaś 5 dan i powyżej to Shihan. Nazewnictwo japońskie różni się zatem od stopni stosowanych w Polsce.
